سابقه دو تا سه بار سقط خود به خودی و پشت سر هم در خانم‌های باردار به عنوان سقط مکرر شناخته می‌شود. در حدود 85% از موارد سقط مکرر در سه ماهه اول بارداری (تا هفته 12 بارداری) روی می‌دهند. شیوع سقط‌های دیرهنگام (بین هفته 13 تا 24 بارداری) بسیار کمتر است. دلایل سقط مکرر بسیار متنوع و عبارتند از: اختلالات هورمونی و ژنتیکی، اختلالات سیستم ایمنی، عفونت و اختلالات انعقادی خون، ناهنجاری‌های ساختاری دستگاه تولید مثل و نارسایی دهانه رحم که در صورت شناسایی، برخی از آن‌ها قابل درمان خواهند بود. متاسفانه حتی پس از بررسی‌های همه جانبه پزشکی، بسیاری از اوقات پزشکان قادر به یافتن دلیل اصلی سقط مکرر نیستند و در حدود 50 تا 70 درصد از موارد سقط مکرر ناشناخته باقی می‌مانند. خانم‌هایی که با سقط مکرر مراجعه می‌کنند ابتدا توسط متخصصان زنان و زایمان و ژنتیک و پس از انجام آزمایشات مربوطه، مورد بررسی کامل قرار می‌گیرند. در صورت ضرورت و صلاحدید این متخصصین، زوجین سپس به جنین شناس، متخصص داخلی و یا غدد برای گرفتن نظرات کارشناسی بعدی ارجاع داده می‌شوند. در صورت تشخیص عامل اصلی سقط مکرر، روش درمانی مورد نظر اعمال می‌شود. در صورت درمان ناپذیر بودن ، استفاده از روش‌های پیشرفته یا جایگزین درمان ناباروری به بیماران توصیه می‌شود. چنانچه دلیل سقط مکرر شناسایی نشود، خانم‌ها در طول بارداری تحت نظر قرار می‌گیرند و برای آنان در اکثر موارد درمان‌های ضدانعقادی با آسپیرین و تزریق هپارین انجام می‌گیرد.