استخراج اسپرم

در حدود 30 درصد موارد ناباروری، مربوط به مردان می باشد. ناباروری مردان دارای علل مختلفی می باشد که شایع ترین آن، آزواسپرمی یا اسپرم صفر می باشد. از روش هایی که امروزه برای درمان ناباروری مردان با علت آزواسپرمی مورد استفاده می گیرند می توان به بیوپسی بیضه (نمونه برداری از بیضه) و استخراج اسپرم (بازیابی اسپرم) اشاره کرد. البته استخراج اسپرم با بیوپسی بیضه تشخیصی کاملاً متفاوت است. هدف از انجام بیوپسی بیضه، بررسی اتفاقاتی است که در بیضه رخ می دهد، در صورتی که هدف از استخراج اسپرم، برداشتن اسپرم از بیضه ها است. آزمایشات بسیار کمی می توانند پیش بینی دقیقی از احتمال پیدا شدن اسپرم در مردانی که دارای مشکلات بیضه هستند، ارائه دهند. حتی یافتن اسپرم در عمل استخراج اسپرم، تضمین نمی کند که اسپرم در عمل های استخراج بعدی مجددا قابل بازیابی باشد.

استخراج اسپرم چه زمانی توصیه می شود؟

استخراج اسپرم یا بازیابی اسپرم، یک روش درمان ناباروری مردان است که مستلزم استفاده از روش های کمک باروری مانند IVF یا تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) می باشد و زمانی انجام می گردد که اسپرم در مایع منی فرد وجود نداشته و یا مرد قادر به انزال نمی باشد. در این موارد اسپرم از سایر قسمت های دستگاه تولید مثل جمع آوری می شود. برای بررسی وجود یا عدم وجود اسپرم در مایع منی آزمایش آنالیز مایع منی یا اسپرموگرام انجام می گردد. در این آزمایش، مایع منی زیر میکروسکوپ مشاهده و بررسی می شود. عدم وجود اسپرم در مایع منی، آزواسپرمی نام دارد که می تواند شامل 2 نوع اصلی آزواسپرمی انسدادی و آزواسپرمی غیر انسدادی باشد. در آزواسپرمی انسدادی ممکن است در مجاری اپیدیدیم و مجرای انزالی، انسدادی وجود داشته باشد و یا مجرای وازودفران در اثر جراحی آسیب دیده باشد و در نتیجه این عوامل، از ورود اسپرم به مایع منی جلوگیری گردد. در آزواسپرمی غیر انسدادی، بدن فرد ممکن است به هیچ وجه اسپرم تولید نکند یا اسپرم در سطوح پایین ساخته شود و تعداد کافی از آن ها در انزال وجود نداشته باشد. انزال عقب گرد یا رتروگراد یکی از علل این نوع آزواسپرمی می باشد. در این موارد، ادرار فرد توسط متخصص اورولوژی بررسی می گردد و در صورتی که اسپرم سالم به طور طبیعی آزاد نشود، ممکن است انجام عمل استخراج اسپرم یا بازیابی اسپرم لازم باشد.